Pakiranja

0,20 kg 0,30 kg 0,50 kg RIFUZA

Detaljnije

Bukovača je visoko cijenjena jestiva gljiva, vrlo rasprostranjena u prirodi. Javlja se u šumama umjerenog klimata širom svijeta. To je saprofit koji u prirodi raste na panjevima, oborenim stablima i komadima koji ostaju iza sječe prvenstveno listopadnog drveća. U našim listopadnim šumama sreće se na bukvi, topoli, vrbi, brezi, hrastu, grabu, jasenu, pa čak i na voćkama, uglavnom u jesenjem periodu. Na živom drvetu se nalazi vrlo rijetko, što je znak da je drvo zbog nečega oslabilo.

Latinsko i englesko ime upućuju na oblik klobuka. Latinski pleurotus (postranično) ukazuje na rast klobuka postrance u odnosu na stručak, dok latinsko ostreatus i englesko oyster upućuju na oblik klobuka koji liči na školjku. Naš naziv bukovača dolazi od činjenice da se najčešće pronalazi upravo na bukovom drvetu. Poznata je još i kao šumska ostriga.

Osim što se može naći kao samonikla u prirodi, gljiva bukovaca se vrlo uspešno može i uzgajati. Gajene vrste veoma su popularne i po zastupljenosti na tržištu odmah su iza šampinjona.

Klobuk je debeo, najčešće 5-25 cm širok, lepezastog ili školjkastog oblika, rjeđe okruglast - uglavnom samo u početku formiranja. Različito je obojen od svijetlo smeđe, sivkasto plave, sivkaste, sivosmeđe do tamno smeđe boje što zavisi od vrste, staništa i doba godine. Plodna tijela su uglavnom raspoređena u grozdovima i tada se klobuci nalaze jedan iznad drugog, slično kao crijepovi na krovu. Rub je u mladosti zavinut, kasnije ravan, a kod potpuno zrelih primjeraka savijen prema gore. Debela kožica se čini masno i glatko i lako se može zguliti čitavom površinom. U udubljenom tjemenu klobuk je često bijelo brašnast.

Meso je bijelo, čvrsto i elastično, prijatnog ukusa i karakterističnog mirisa, pogodno za preradu. Najdeblje je oko stručka, dok se prema rubu postepeno istanjuje. Čak i u sirovom stanju vrlo je ukusno, međutim sa starenjem otvrdnjava, počevši od stručka i postaje slično pluti.

Energetska i nutritivna vrijednost

Po hranljivoj vrijednosti bukovača kao namirnica zauzima mjesto između povrća i mesa, ali je bliža mesu. Zimska bukovača sadrži 85 % vode, od 15 % suhe materije koje sadrži 50 % su bjelančevine, dok je sadržaj masnoća i ugljikohidrata neznatan, tako da se sa aspekta savremene ishrane posebno cijeni kao niskokalorična namirnica. Mada sadrži neznatnu količinu ulja, ono je ipak veoma značajno zato što je sastavljeno od eteričnih ulja, koja daju specifičnu aromu gljivi, a u želucu povećavaju lučenje želudačnih sokova, i time povećavaju apetit. Bukovača obiluje i vitaminima, naročito je bogata ergosterolom, provitaminom vitamina D, a takođe sadrži i znatnu količinu mineralnih soli i hitina. Takođe gljive bukovače u svos sastavu imaju i vitamine BI, B2, B5, B6, B7 i P, jod, selen, natrijum, kalijum, cink, fosfor i željezo. Pored toga sadrži i hlorofil, koji ubrzava regeneraciju ćelija, kao i vlakna koja potpomažu izbacivanje štetnih materija iz organizma.